جامعه پر اصطکاک. این اصطلاح خوب و جالبی است برای توصیف جامعه ای که در آن زندگی می کنیم. ما یک نوع زیست پر اصطکاک داریم. روزمره هایی لبریز از اصطکاک. یکی حل نشده، دیگری آغاز می شود. خراشی در پی خراشی دیگر بر پیکر روزمره های ما که عمر ما را تشکیل می دهند و ما مدام در حال ساییده شدن هستیم به یک سری مسائل سطح پایین و مسخره. این آدم را عذاب می دهد. این اصطکاک ها را نباید با مشکلات سطح بالا اشتباه گرفت. مشکلات هم سطح بندی دارند. بعضی از مشکلات مثل تز دکترا می مانند. سخت اند. سخت ترین ها در نوع خود. اما جذاب اند و آدمی در نبرد برای حل این گونه مسائل لذت می برد و احساس خوب دارد. اما اصطکاک های روزمره ما سطح پایین اند. این مساله مرا عذاب می دهد که این موانع نباید باشند اما هستند و من در مسیر خودم بیشتر از این که به فکر چگونگی پیشرفت بیشتر باشم، بیشتر به این اصطکاک ها مشغولم. مشغولم می کنند. آن ها که کارشان ایجاد اصطکاک است مرا و دیگران را مشغول می کنند.
