این که آدم گیر کند در تاریخی خاص، هویتش بشود فلان واقعه در فلان تاریخ، و از آن چه پهلوان زنده است به در آید و قامت یک پیرمرد به خود گیرد که امروزش در بیان خاطرات دیروزش خلاصه شده، چندان خوشایند نیست و قطعا هرگز در سلوک رفتاری ما این منش جایگاهی نداشته و ندارد. ما به پویایی اعتقادی خاص داریم و بیعت مان با آن چه عهد ازلی و ابدی روزگار انسانی است فراموش ناشدنی است. مسیر ما مسیر امن است، هرگز صلابت رهپیمایان واقعی از ما دور نخواهد باد...
