شیخ را کلمی در دست، برگه بکند و گفت این برگ برفت و کلم بماند. مریدان همه خموش، می نگریستند که شیخ چون خواهد کرد. شیخ ما که رحمت خداوند بر او باد برگی دیگر بکند و برگی در پی برگی دیگر و فرمود باشد که چیزی گرانبها در میان این کلم باشد که چنین آن را پیچیده اند. بکند برگه ای و بکند برگی دیگر تا تمام گشت و از کلم چیزی نماند. فرمود:
زندگی مانند برگ های کلم است. مدام می گذرانیم تا به جستجوی چیزی بهتر برآییم و لکن زندگی همین روزهایی است که می گذرد. مریدان جمله یقه ها بدریدند و هر یک به سویی روانه گشتند...
